Demirel'i Analım

"Meseleleri, mesele yapmazsanız mesele olmaktan çıkar" sözü 9. Cumhurbaşkanımız Süleyman Demirel'e ait. Bu sözlerde haklılık payı olmakla birlikte bu sözün bir üşengeçlik ifade ettiğini de kabul etmemiz gerekir. Demirel, tıpkı "benzin vardı da biz mi içtik" sözündeki gibi sorunları öteleme, erteleme yoluna gitmiş, popülist söylemleri tercih etmiştir. Demirel'in bir de halk ağzı kullanarak seçmenlerine hitabettiği hatırlanacak olursa uzun yıllar iktidarını korumayı başarması daha rahat anlaşılır.

Rahmetli Demirel'in üstün zekası, hafızası ve liderlik yeteneği ile 60'ların sonunda başlayıp 70'li yıllarda doruğa çıkan 12 Eylül 1980 sonrası ise her geçen gün azalan popülist söylemleri, Çankaya'daki 1993 – 2000 yılları arasındaki cumhurbaşkanlığı döneminde neredeyse sıfıra inmiştir. Her şey gibi Demirel de değişmiş ve makamının ağırlığını, önemini unutmayarak cumhuriyetin devamı için rasyonel bir konumlandırma siyaseti gütmüştür.

Gütme sözcüğünü özellikle kullandım çünkü bilindiği üzere Demirel aynı zamanda "çoban"dır. Siyaset sözcüğü ise Arapça "seyis"ten yani at sürme, at hakimiyeti anlamına gelir. Yani Demirel siyaset için biçilmiş bir kaftandır. Tam bir siyaset insanı olan Demirel'in cumhurbaşkanlığı döneminde laiklikten taviz verilmemiştir. Üstelik Demirel'in Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası'nın konserini de sürekli izlemesi onun Batı'ya yönelik yüzünün yani Batı'ya ait değerleri de özümsediğinin belirtilerinden biridir.

Merkez Sağda Boşluk ve İYİ Parti

Günümüzde merkez sağın hemen hemen boş olması, aşırı sağ partilerin önünü açmıştır. Bugün BBP, HÜDAPAR, REFAH, SAADET gibi din eksenli politika yapmayı sürdüren partilerle onların biraz daha liberal görünümlü olanları AKP, GELECEK Partisi ve DEVA Partisi ülke parlamentosunda ve genel olarak siyaset mekanizmalarında çoğunluğu elde etmiş durumdadır. Bu partilerin logo ve isimlerinden başka birbirlerinden hiçbir farkı yoktur. Hepsi gerici ve dincidir.

"Dinci" sözcüğü dindar demek değildir. Türkçede -ci eki meslek ilişkisi kuran yapım ekidir. Yani kitapçı, çiftçi, kunduracı gibi. Demek ki dincilik bir meslektir ve burada alınıp satılan meta ise dindir. Din soyut ve inanç evrenine ait bir mesele olduğu halde nasıl ve hangi yollarla alınıp satılmaktadır? Bunun örneklerini din ile siyasetin ilişkisi üzerine inceleme yaptığınızda açıkça görürsünüz. Bu mesele Ortaçağ Avrupası'nda kilisenin cennetten tapu satması, bizim coğrafyamızda ise halifelik kurumuna kadar tarihlenir.

Dinciliğe karşı en etkili çözüm solculuk değildir. Çünkü gerek Avrupa'da gerekse de ülkemizde dincilere karşı solcular değil merkez sağ başarılı olmuştur. Avrupa bunu kiliselerin içinde üniversite kurarak, dinle bilimi barıştırarak başarmıştır. Bizde ise Osmanlı'da aydın görüşlü paşaların iş başına gelmesinden tutun da Adalet Partisi'ne kadar geniş bir hinterland düşünülebilir.

Bugün ülkemizde aşırı sağın yükselmesinde merkez sağın yarattığı boşluğun önemli bir payı vardır. Bu boşluğu doldurmaya eski DYP yani Demokrat Parti'nin gücü ve olanakları yetmemektedir. İYİ Parti bu konuda daha avantajlı idi. Ancak son gelişmeler partinin bu iddiasından vazgeçtiğini ortaya koyuyor. İYİ Parti'nin gerek vekillerinde gerekse merkez yönetiminde merkez sağdan ismi bilinir hiç kimse kalmadı. İYİ Parti, deyim yerindeyse mavi MHP olmaya doğru adım adım gidiyor.

Milliyetçi seçmen kitlesi tarihsel olarak en yüksek oy oranlarından %20'yi 1999'da yakalamıştır. 99 seçimlerinin sonuçlarına baktığınızda MHP'nin %18 ve o dönem Muhsin Yazıcıoğlu'nun başkanı olarak milliyetçi çizgide sayılan BBP'nin %1.5 oy aldığını görürüz. Toplamı %19.5'dur. Son seçimlerde MHP'nin %10.07 ve İYİ Parti'nin %9.68 oyunu topladığınızda %19.75'e ulaşırsınız. Ki İYİ Parti'nin oylarının en az dörtte biri CHP'den memnun olmayıp oy veren seçmenlerden gelmektedir. Zafer Partisi'ni buraya dahil etmedim. Zafer Partisi, geçmişte Hepar gibi konjonktürel (dönemsel) bir parti görünümdedir. 

İYİ Parti 10 gün sonra kurultaya gidiyor. Tüm delege ve üyeleriyle şapkasını önüne koyup düşünsün. Ya bu %20'lik oy potansiyeli içinden ve CHP'den memnun olmayan CHP'lilerden aldığı %3'lük seçmenden oy almaya devam edecek ya da kendi siyaset alanını oluşturarak sıyrılacak. Mesele 2018 seçimlerini ve 2023 seçimlerini değerlendirip yarınları düşünmek olmalı. Parti artık kendine savunumunun (ideolojisinin) ne olduğuna dair bir karar da almak durumundadır. Belirsizlikle ve günü kurtarma siyaseti ile parti yönetilemez.

Hele ki Twitter'ı çok iyi kullanan İYİ Partililer'in sabahtan akşama dile getirdikleri, "muhafazakar milliyetçi" gibi sağın da sağına tekabül eden ve Türkiye'nin sosyolojik gerçekleri ile uzaktan yakından alakası olmayan bir iddiayı duydukça iyice kızıyorum. "Ömer'in Yolu" gibi fiyasko bir reklam ve stratejiden sonra İYİ Parti kendini daha fazla yormamalı. Muhafazakarlığı değil demokratlığı öne çıkarmalı ve milliyetçiliğin, ülke içinde değil ülke dışında uygulanması gerektiğini unutmamalı. 

Tarihsel Gerçekler Dikkate Alınmalı

Suriyeliler ve diğer göçmenler sorunu Türk vatandaşları arasında milliyetçilik yarışı yaparak değil, dünyada Türk milliyetçiliğini ve Türk devlet duruşunu göstererek çözülebilir. Milliyetçilik Ecevit'in dediği gibi sokak duvarlarına faşist, ırkçı söylemler karalamak değil Kıbrıs gibi ülke sınırları dışında soydaşlarımıza destek olmak ve düşmanlarımıza karşı hadlerini bildirmek ile ölçülür.

Bugün ülkemizde gerçek milliyetçiler ortaya çıktığı an ya tasfiye edilmekte ya parti içinde engellenmekte ya da öldürülmektedir. İç politikada demokratik sol ve demokratik sağ savunumlar bilinçli olarak iç ve dış kuvvetlerce pasifize edilmiş, devreden çıkarılmıştır. Gözünüzde canlandırın ve hatırlayın lütfen demokratik solda Ecevit, demokratik sağda Demirel varlık göstermekteydi. Demirel ne zamanki cephe hükümetleri kurup aşırı sağa meyletti kaybetti. Ecevit ne zamanki sağcı politikalara (Erbakan'ın isteklerine ya da son başbakanlığında sağcıların ekonomik görüş ve çözümlerine) meyletti kaybetti. Peki iki lideri kaybetmelerine neden olan hatalara hangi iç ve dış kuvvetler sürükledi? Düşünelim.


Günümüzde Erdoğan'ın karşısında yarışacak lider problemi vardır. Erdoğan'ın sıkletinde bir muhalif lider yoktur. Liderler de sipariş usulü ortaya çıkmazlar, liderlerin arkasında birike birike gelen başarılar vardır. Ben Kemal Kılıçdaroğlu'nun yerine ilk kurultayda gelebilecek böyle güçlü bir isim göremiyorum. Ancak yarınlar için insanlar yetiştirilebilir. Kemal Bey belki de en geç beş yıl sonra yapılacak seçimler için böyle isimler yetiştirecek. Neden bu kadar üzerine gidiliyor? 

CHP içinde yazılarımda belirttiğim üzere Atatürkçü ve sosyal demokrat kesimlerin MYK'da olmasından TBMM Grup'larında görev almasından kimlerin rahatsız olduğu ortada değil mi? Böyle durumlarda fevri hareket edilir mi? Düşünmeden hareket edilir mi? İşte KKTC'de Kudret Özersay örneği bugünün gerçeği olarak ortada. Merak eden araştırabilir.