Dünyada çok az şey değişmeden kaldı. Bunlardan biri de biz erkeklerin kadınlara bakış açısı. Şöyle ki aslında hepsi birbirine benzeyen kadınlar arasında birisini seçiyoruz. Bize göre aşık olunacak kadın ya da aşık olduğumuz kadın olarak öne çıkıyor o hanımefendi. Bu durumda da diğerleri için düşüncemiz; "arkadaş olunacak kadın" olarak kalıyor. Birinin peşinde sürüklenip gidereken diğerlerini gözden çıkarıyoruz.

Genelde aşk ilişkilerinde erkeklerin zorlanmasının nedeni kadının bazı davranış ve hareketlerini aşk nedeniyle erkeğin kendi beyninde hatasız kusursuz kılmasıdır. Aşık olunan kadına odaklanan yani algıda seçicilik gösteren erkek o kadından beklediği ilgiyi de çoğunlukla göremiyor. Bu da erkeğin üzülmesine ve yalnızlaşmasına ya da aşk çerçevesinde değil de mantık ya da cinsel çıkar doğrultusunda kurulan ilişkilere yönelmesine neden oluyor. Kadınlar bu konuda daha zekiler. Onlar; "Erkek değil mi hepsi aynı" derken biz erkekler aşık olduğumuz kadın için; "O hepsinden farklı" diyoruz. Yani biz hikayedeki Mecnun oluyoruz, deli oluyoruz. Aşk olduğunda akıl ve fizik bir kenara konmuş oluyor. Çoğu erkekte bu uzun yıllar süren bir saflık hatta aptallık oluyor. Kendimden de biliyorum her erkek bu saflığı ama lisede ama üniversitede ama mahallesinde veya iş ortamında mutlaka yaşamıştır.