İnsanoğlu, teknolojik gelişmelerin ilerleyişi ile eş bir süreç izleyememiştir, medeni davranış bakımından. Geçen yüzyılda Sigmund Freud’un tanımladığı “cinsellik ve saldırganlık” hipotezi halen geçerlidir. İnsan, cinsellik ve saldırganlık güdülerinden kurtulamamıştır. Bu bakımdan ilk mağara insanları ile aramızdaki fark çok geniş değildir. Uygarlık tarihinde kat edilen yol deyim yerindeyse bir arpa boyu kadardır. İnsanlık olgunlaşmamıştır, hala ergen davranışları sergilemektedir.     

            “Kazan da nasıl olursa olsun kazan” düşüncesi, “kısa yoldan köşeyi dönmek” arzusu, “vergisiz veya sosyal yardım payı kesilmemiş kazanç” tutkusu, modern insanı gayri ahlaki bir tutuma ve çöküşe sürüklemiştir. Özellikle bizim gibi gelişmekte olan ülkelerde az önce ifade ettiğim türden kurnazlıklarla; sosyolojik açıdan fayda beklenemez. Bir kere; bizde tasarrufları yatırıma dönüştürecek mekanizmalar işlememektedir. Çünkü yatırım bilinci oluşturulmamış, finansal okuryazarlık geliştirilmemiş, ya da teşvik süreçleri doğru işletilmemiştir.

            Politik açıdan düzeni değiştirme iddiasında olan partiler kurulmuştur. Düzen değişikliğini ısrarla savunan liderler ortaya çıkmıştır. Fakat onlar da bir süre sonra mücadeleden ya vazgeçmiş ya da karşıtı oldukları düzen içerisinde düzenin partileri yahut adamları haline dönüşmüşlerdir. Dolayısıyla da vatandaşların siyasal kurumlara ve siyasi liderlere olan inançları sarsılmıştır. Bu nedenledir ki seçmen davranışları incelendiğinde hem bizde hem de Avrupa’da seçmenin önce mobil olduğunu, oyların yüzdüğünü görürüz. Ardından seçmen kutuplaşmıştır. Yani, çatışmadan kaçmak için farklı seçenekler üzerinde duran seçmen ya radikalleşmiş ya da tutuculaşmıştır.

            Commodern çağda bu durum değişmeye başlamıştır. Milenyumla birlikte başlayan bu çağ, iletişimin “akıllı” denilen bilişim unsurlarıyla güncellenmesi sonucunda insan cebinde taşınır bilgi araçlarıyla popüler hale gelmiştir. Böylece “bilgi ve iletişim çağı” yaşamımızda reddedilemeyen, anlamlı bir konuma ulaşmıştır. Nitekim sosyal medya platformları üzerinden başlayan taban hareketleri ve hemen ardından kitlesel göçlerin ortaya çıkışı, süreci desteklemiştir. Dolayısıyla da sosyolojik olaylara, ekonomik davranışlara ve dünya siyasasına bakışın felsefi açıdan yeniden gözden geçirilmesine ihtiyaç duyulmuştur. Commodernistler ortaya çıkmıştır.   

            Commodernistler, oligarşiye karşıdır. Geçmişten ders alırlar, ancak geçmişe takılıp kalmazlar; ileri bakarlar. Meselelere önyargı ile yaklaşmazlar, eşitlikçi tavır alırlar. Göksel ve yersel kurucu baba figürüne ihtiyaç duymazlar, ele aldıkları sorunları açıklamak için çelişkilere dayanmazlar. Etnisite, dinsel ve cinsel ayrımcılığı uygarlığa aykırı görürler. Gerçek aydınlanmanın gereği olarak “öteki”yi ortadan kaldırmak gerektiği savında bulunurlar. Evrensel arayışın mutlak bilgiye giden yolu döşeyeceğini belirtirler. Doğrudan demokrasinin gerekliliğine vurgu yaparlar. Değişimi, normalleşme ile eşdeğer tutarlar. Halkın egemenliğini, devlet yönetiminin de bu yüzden şeffaf ve erişilebilir olmasını, konveksiyonel medyanın hegemonyasını yeni medyanın kıracağını, haksız rekabetin önlenmesi gerektiğini, takım ruhunu, yapısal gelişmeyi, güvene ve liyakate dayalı ilişkiler ağını, doğal çevrenin de insan varlığı kadar önemli olduğunu, küreselleşen ve kentlileşen bir dünyada özgür insanların demokratik bütünleşmesine dayalı özgürlükçü demokrasiyi savunurlar.