Önce Sanat Konuları

            Masamda bir liste var. Türk Sanat Müziği’nin en güzel eserlerinden oluşan bu listede sizlerin de sevdiğinizi düşündüğüm şarkılar var:

Haberler Yollasam Seni Çağırsam, Kadın Her Yaşta Güzeldir, Aşk Ne Zaman Kalbe Girer Bilinmez, Her Mevsim İçimden Gelir Geçersin, Sevenler Hep Ağlarmış (Eylül Akşamlarında), Kimseye Etmem Şikayet, Mehtaplı Gecelerde Hep Seni Andım, Sen Benim Gönlümde Öyle Özelsin, Şarkılar Seni Söyler (Huysuz ve Tatlı Kadın), Ufacık Tefeciktin Yemyeşil Gözlerin Vardı, Günbegün Yaşanan O Hatırayı, Şu Yalan Dünyayı Aşksız Geçirme, Kader Kime Şikayet Edeyim Seni, Şarkılar Söyle O Sahillerde, Gül Hüzün Bülbül Perişan, El Çek Tabip El Çek Yaram Üstünden, Artık Bu Solan Bahçede Bülbüllere Yer Yok, Akşam Dönüşü Geçtim O Esrarlı Bağından, Elveda Gençliğim, Yürü Dilber Yürü, Telgrafın Tellerine, Fındıklı Bizim De Yolumuz.

Ne güzel eserler ne içli duyguları barındıran eserler değil mi? Oysa şimdilerde bizim öz müziğimiz olan TSM çok dar bir alana sıkıştırılmış durumda. Beş yılı aşan koro şefliği dönemimde üzülerek gördüm ki; bazı özel korolar ve devlet korosu ile TRT’nin ilgili kısmı haricinde Türk Sanat Müziği’ni icra eden gruplar kalmamış. Bülent Ersoy haricinde sahnede olan TSM sanatçısı yok gibi. Onur Akay gibi birkaç sanatçı haricinde işin akademik yönüne eğilen ve böylece müzikaliteyi artıran yok. Çok yetenekli saz sanatçıları, kadrosuzluktan başka işlere yönelmek durumunda kalmış. Birkaç dernek ve federasyon haricinde kültürümüzün en önemli sac ayaklarından biri olan TSM’yi yaşatmaya çalışan sivil toplumcu da kalmamış.

Gençler, TSM ve THM türüne yöneltileceğine kamunun, medyanın ve kültür endüstrisine hizmet eden kuruluşların ihmalkarlıklarından pop ve daha çok rap türüne mahkum kalmışlar. Bu rap konserlerinde çekilen ve sosyal medyada paylaşılan görüntülerde sahnedekinin playback yaptığı, şarkıları söylemediği, adeta kendi konserine davetli gibi çıkıp son derecede çirkin paspal bir kılıkla abidik-gubidik hareketler sergilendiği görülüyor. Sosyal medyada rastladığım bu görüntüleri bir sanatçı duyarlılığı ile yadırgadığımı ifade etmek durumundayım. Müzik bu değil; sanat hiç değil!

Gelelim Asıl Meseleye

Sosyal medyanın bir özelliği de “Anılar, Tarihte Bugün” kısmı. İki yıl önce kişisel Facebook hesabımda bir paylaşımda bulunmuş ve “İlginç” diye yazmışım. Bu paylaşım, alıntıladığım ve 7 Ekim 2022 tarihini taşıyan başka bir sosyal medya paylaşımına ait. Ahmet Cemal Saydam’ın gönderisinde şu yazıyor (Türkçe yazım hataları tarafımca düzeltilmiştir):

“Sevgili İzmirliler, Şu uydu görüntüsü İzmir Körfezi’ne giren tertemiz suyun Karantina Adası’nı ana karaya bağlayan yol nedeni ile engellendiğini apaçık gösteriyor. Adadaki üç beş yerleşim yeri diye kirlenen alan inanılmaz. Körfeze giren suyu bu adanın ana kara bağlantı yolu resmen boğazlıyor ve dipten kalkan veya kıyıdan verilen atık sular iç körfeze giren tertemiz suyu kirletiyor. Kabaca 27 kilometrekare alanı tertemiz yapmak an meselesiyken bu engelleniyor. İç körfez yani en kirli yerin alanı sadece 12 kilometrekare. Bazen biraz cesaretle lınacak basit tedbirler ile körfez geneline çok olumlu katkılar yapmak mümkün. Benden söylemesi. Tercih sizin. Ya Karantina Adası’ndaki 3-5 yerleşim yeri ya da koskoca körfeze can suyu!”

Görülüyor ki bu uyarı yerini bulmamış ve İzmir körfezinde bugünkü kötü görüntü, pis koku ve canlı ölümleri yaşanmış. Valilik tarafından restore edilen, çeşitli programların düzenlendiği, Urla’daki Karantina Adası’na giden yolu kaldırmak; şu an körfezde yapılacak en önemli hizmet gibi duruyor. Yetkililere bir kez de biz çağrıda bulunmuş olalım. Belediye ve devlet görevlilerinin acil eylem planlarının ilk maddesi bu olmalı, ilk uygulaması bu yolu kaldırmak olmalı!